ΤΟ ΜΠΛΕ
Το μπλε δεν είναι απλώς χρώμα· είναι βίωμα, αναπνοή, σιωπηλή ανάμνηση και υπόσχεση. Γεννημένη σε παραθαλάσσια πόλη, κουβαλώ μέσα μου το μπλε σαν παλμό. Είναι ο παλμός του ουρανού πριν ξημερώσει, είναι η ανάσα της θάλασσας όταν κοιμάται. Στο έργο μου, το μπλε δεν περιγράφεται· αποκαλύπτεται. Είναι το φίλτρο μέσα από το οποίο βλέπω τον κόσμο, ένας τρόπος να νιώθεις χωρίς λόγια.
Η αγάπη μου για το μπλε δεν είναι ρομαντική, είναι υπαρξιακή. Το μπλε με γαλούχησε. Στις σιωπές του, έμαθα την έννοια του χώρου. Στις αποχρώσεις του, αναγνώρισα το φως όχι ως πηγή, αλλά ως διάχυση. Το μπλε με δίδαξε την αξία της απόστασης, της προσμονής, της απαλής κίνησης που δεν φωνάζει αλλά σμιλεύει. Είναι χρώμα που κυλάει. Είναι φως που ανασάνει. Είναι πυκνότητα που δε βαραίνει.
Τα έργα μου εμπνέονται από το μπλε της θάλασσας και του ουρανού. Μέσα από αυτή τη θεματική, αναζητώ τη σύνθεση ενός κόσμου όπου το φως, το χρώμα και ο χώρος ενώνονται αρμονικά. Κάποια από τα έργα μου είναι αφαιρετικά – όπως αφαιρετική είναι και η φύση στα πιο μυστήρια σημεία της, εκεί όπου η πραγματικότητα γίνεται υπαινιγμός και οραματική γραφή. Σε άλλα έργα, εμφανίζεται το ανθρώπινο στοιχείο με εξπρεσιονιστική διάθεση· φιγούρες που πάλλονται, ενσωματώνονται στο τοπίο, εκφράζοντας ένταση, συγκίνηση και εσωτερικό κραδασμό.
Όταν δημιουργώ, νιώθω πως το μπλε είναι ο αληθινός μου διάλογος με τον θεατή. Δεν τον καθοδηγώ· τον προσκαλώ να χαθεί. Να βυθιστεί σε κάτι που μοιάζει οικείο αλλά και απρόσιτο. Όπως η θάλασσα. Όπως ο ουρανός.
Το μπλε για μένα είναι η γέφυρα μεταξύ του έξω και του μέσα. Είναι η μνήμη του βλέμματος. Είναι εκείνη η στιγμή που το φως δεν αγγίζει αλλά αγκαλιάζει. Μέσα από αυτό το χρώμα, αναζητώ να μοιραστώ την ευαισθησία της παρατήρησης, την εύθραυστη σταθερότητα του κόσμου μου. Έναν κόσμο όπου το φως στροβιλίζεται, ο χώρος αποκτά βάθος και το χρώμα… ανασαίνει.
Εργο 3,
60x80 εκ, λάδια σε μουσαμά
Εργο 4, 100x80 εκ, λάδια σε μουσαμά
Εργο 6, 80x 100 εκ, ακρυλικά σε μουσαμά
.jpg)
